معنی دل خوش کنک

چیز پوچ یا بی ارزشی که بیهوده مایه خوشحالی یا امیدواری شود

کنایه از راضی و خرسند گشتن

Placebo

کنک. [ک ُ ن ُ] (اِ) قنق. بخور. لبان. کندر. (از دزی ج 2 ص 495).

کنک.[ک َ ن َ / ک ِ ن َ / ک ِ ن ِ] (اِ) نوعی از گیاه باشد که از آن ریسمان تابند. (برهان) (ناظم الاطباء). || (ص) بخیل و خسیس. (برهان). در شیراز مرد لئیم و خسیس و بی همت. (آنندراج). خسیس و بخیل و تنگدست. (ناظم الاطباء). || گردکانی که مغز آن به دشواری برآید. (برهان) (جهانگیری) (فرهنگ رشیدی). جوز و گردکانی که مغز آن به دشواری برآید. (آنندراج) (انجمن آرا):
با نان و پنیر خود قناعت می کن
تا بازرهی ز جور گردوی کنک.
ابواسحاق اطعمه (از آنندراج).
باز میویز فراوان به تنقل می خور
آن زمان از سر گردوی کنک مغز برآر.
ابواسحاق اطعمه (از آنندراج).

گردوی کنک. [گ َ ی ِ ؟] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) آنچه از گردو را که مغزش به دشواری درآید گردوی کنک و سوزنی گویند. (فهرست لغات دیوان بسحاق):
باز میویز فراوان به تنقل میخور
آن زمان از سر گردوی کنک مغز درآر.
بسحاق اطعمه (دیوان چ شیراز ص 13).

سگ کنک. [س َ ک َ ن َ] (اِ مرکب) سگ کن است که مردم گیا باشد. (برهان). || (اِ مصغر) مصغر سگ کن باشد. (آنندراج).

بچه کنک. [ب َ چ َ / چ ِ / ب َچ ْ چ َ / چ ِ ک ُ ن َ] (نف مرکب) آنچه بچه کند. که بچه کند. || در تداول کودکان مکتبی، طلق تالک. بچه های مکتب طلق را میان کتاب نهند و بعد از چندین روز از آن ورقه ٔ دیگر پدید آید و آنرا بچه ٔ او گمان برند. (یادداشت مؤلف).

(کَ نَ) (اِ.) گردویی که مغز آن به سختی برآید.

(کَ نِ یا کَ نَ) (ص.) بخیل، خسیس.

گردوی سخت،
بخیل، خسیس، کنسک، کنس،

خشنود،
شاد، شادمان، خوشحال،
[قدیمی] امیدوار،

خوش‌دل، خوشحال، مسرور، شادمان، خشنود،

شادمان

(مصدر) دل خوش کردن بر کسی از او خوشنود شدن.

گیاهی وحشی که برگهای آن مانند اسفناج است و دارای گلی زرد...

1030